O naszym święcie

1 września - rocznica naszego poznania.
Nawet nie jestem sobie w stanie wyobrazić że Cię nie znałam przez całe siedem lat.
Moja Mama była  świadkiem naszego pierwszego spotkania.
Stałyśmy po obu stronach boiska, Ty spojrzałaś i ruszyłaś prosto w moją stronę.
Podeszłaś i powiedziałaś- dziewczynko, jak masz na imię, bo ja mam na imię Ania.
Ja też mam na imię Ania - odpowiedziałam radośnie.
Wzięłyśmy się za ręce i poszłyśmy, zostawiając zdumioną Mamę.
Podobno wyglądało to tak, jakbyśmy się odnalazły, a nie zobaczyły po raz pierwszy.
Tak już idziemy przez dziesiątki lat. Nie pamiętam żebyśmy się kiedykolwiek pokłóciły, jeżeli miałyśmy drobną sprzeczkę, zawsze któraś mówiła ten wierszyk i było po sprawie.
Pamiętasz go?

 Kto się gniewa, niech się gniewa,
 niech przywiąże nos do drzewa i
 niech go przy drzewie nosi,
 dopóki się nie przeprosi.

A pamiętasz, jak na  rocznice kupowałyśmy sobie takie same prezenty?
Puzderka na biżuterię, książki, maskotki jeżyki z dedykacją z okazji siedmiolecia,, suszone bukieciki. Mam je nadal. Mam także listy które pisałaś do mnie z Kuby.
Jak ja za Tobą strasznie tęskniłam.
Potem Cię wydałam za mąż, a później, znacznie później, Ty mnie.  :)
Na szczęście nasze połówki się polubiły. Chociaż miałyśmy pewne obawy.
Ale postanowiłyśmy przestać się tym martwić i ... okazało się że poszło całkiem gładko.
Szkoda że nie mieszkamy blisko, tak jak kiedyś, zwłaszcza wtedy, kiedy udało się nam wynająć mieszkanie dwa piętra pod Wami. Przyszłam do Ciebie w lokówkach i szlafroku, poprosiłam żebyś szła za mną, Ty bez wahania ruszyłaś, nie pytając o co chodzi. To dopiero była niespodzianka. Miałyśmy siebie pod bokiem prawie cały rok.
Dobromir zainstalował pierdofon, czyli dwa głośniczki połączone dłuugim kablem, który leciał po elewacji budynku. Ale wtedy była radocha, nasza prywatna telefonia. ;)
Mieszkanie z telefonem stacjonarnym, to był luksus, nie mówiąc o komórkach wielkości walizki i okropnie drogich.
Może jeszcze kiedyś uda nam się zamieszkać blisko siebie.
Ty kupisz ten wymarzony dom na wsi, pod lasem, a ja znajdę sobie letni domek w okolicy.
Będziemy chodziły na spacery z psami, suszyły zioła, mamrotały zaklęcia, dziergały robótki i będzie super.
Wreszcie nagadamy się do syta, nabędziemy i namilczymy.
Bo lubię też z Tobą milczeć. Jak to dobrze, że kiedyś się spotkałyśmy.
A może to wcale nie przypadek?