O magicznym Lwowie notka pierwsza

Przeglądając i porządkując przy okazji nasze zdjęcia z podróży do Lwowa doszłam do wniosku, że nie jestem w stanie w jednej blogowej notce przekazać Ci nawet cząstki zachwytu w jaki wprawiło mnie to miasto. Więc z góry przepraszam Ciebie i naszych czytelników za to, że moje najbliższe notki będą poświęcone jednemu tematowi. 

No bo jak tu pokazać w kilku fotkach i w paru słowach urodę i niesamowity urok tego miasta, o którym czytałam i nie chciało mi się wierzyć, że piękniejsze jest od wszystkich polskich miast, nawet od Krakowa, a po tej wizycie powiem tylko tyle: O WIELE. 

Nie podróżuję zbyt wiele, a nawet powiem więcej: rzadko gdzieś się ruszam, znam parę polskich miast, tych większych i tych mniejszych, Kraków zawsze wydawał mi się najpiękniejszy z nich, choć Warszawianką jestem z dziada pradziada i swoje miasto kocham najbardziej. Byłam też w kilku miastach poza Polską, parę lat temu w Wilnie, które też jest piękne. Ale zupełnie inaczej.

Lwów to jest Lwów. Nie na darmo ma swoją długą historię, tak bardzo polską i tak bogatą. Jej ślady widać tam na każdym kroku, na każdej prawie ulicy i w niemal każdym budynku. Przez siedem dni chodziliśmy po lwowskich ulicach zapatrzeni w urodę kamienic, kościołów, zaułków, w szczegóły przepięknej architektury szczęśliwie zachowanej mimo upływu lat. 

Ciężko mi było wybrać te kilka zdjęć do pokazania, zrobiliśmy ich ponad tysiąc, a można by zrobić jeszcze o wiele więcej. No ale nie da się wszystkiego pokazać, tak samo jak nie sposób opowiedzieć to co naprawdę czuje się będąc tam, na miejscu, w tym magicznym mieście.

Oto widok jaki co dzień rano witał nas przez okno naszego hotelu  (o hotelu może jeszcze kiedyś opowiem kilka słów):

Plac Adama Mickiewicza i jego pomnik. 

Lwowskie Stare Miasto i jeden z jego skarbów: Kaplica Boimów, na zdjęciu może niepozorna,

 z bliska, a zwłaszcza w środku, wprost niesamowita.

Poniżej widok z wieży Ratusza na Katedrę Łacińską. Obok z lewej strony widać przytuloną do niej właśnie tamtą niewielką kaplicę Boimów. Jeśli kiedyś będziecie we Lwowie, nie zapomnijcie do niej wejść. Widok nie do zapomnienia!

Sama Katedra jest też miejscem wprost niezwykłym. Odwiedziliśmy ją kilka razy, by w pełni docenić urodę i nastrój jej wnętrz.

Kościół Bożego Ciała i klasztor Dominikanów. Lwowskie kościoły to osobny rozdział, również historii. Nie miejsce tu na takie opowieści, ale kto ciekaw, zachęcam do poznania ich historii, a najbardziej do ich zwiedzenia.

Cerkiew Uspienska. Nie udało nam się jej całej zwiedzić, bo trwała msza. Zabrakło nam czasu żeby do niej wrócić. Żałuję. Może jeszcze kiedyś.

Zaledwie trzy z bardzo wielu pięknych kamienic otaczających ogromny Lwowski rynek. Wśród nich charakterystyczna Czarna Kamienica.

Opera Lwowska. Piękny, bardzo bogato zdobiony budynek. Jeszcze jedno miejsce, którego nie zwiedziliśmy w środku. Jakoś nie wpadliśmy na to, żeby zaplanować odwiedzenie Opery, a żal.
Nic to, będzie co planować na następną podróż :)

To tyle lwowskich widokówek, czyli miejsc znanych i uznanych. 

A teraz jeszcze kilka zdjęć tajemnych, magicznych lwowskich zakątków, których w tym mieście znaleźliśmy bez liku, a które w ogromnej mierze stanowią o jego niezapomnianym uroku.

I tak mogłabym bez końca, naprawdę. Jest co pokazywać, jest co wspominać. 

Na dziś już skończę. Jeszcze tylko zapowiedziana wizyta w Lwowskiej Manufakturze Czekolady...

Nie powiem, wizyta ta pozostawia słodkie i błogie wspomnienia :) 

Chciałoby się kupić i spróbować wszystkiego po trochu. Całe szczęście że się nie da :) 

Ale przynajmniej można zrobić sobie słodką fotkę i później z rozrzewnieniem powspominać ...